عشق تو دارو ندار دلم بود خاطره هام همه با تو قشنگ بود نبودت سختمه نگو که حقمه زیادی دوست داشتم این گناه من بود دیوونه دیوونه بازیاتو دوست دارم حالت قشنگ نگاتو دوست دارم آخ دلم لک زده واسه اون خنده هات کاشکی برگردی و باز بمیرم برات دیوونه دیوونه بازیاتو دوست دارم حالت قشنگ نگاتو دوست دارم آخ دلم لک زده واسه اون خنده هات کاشکی برگردی و باز بمیرم برات
کنارت خستگی ها مو گذاشتم بی خبر باشه چشات و باز کن تا که از اینجا دریا پیدا شه تو آرامش بهم میدی ولی من بغض بهت دادم اسیرم کردی اما من توی چشمات آزادم قدم هام و کنار تو به سرعت بر نمی دارم یه عمره به بودنت رو من به تنهاییم بدهکارم قدم هام و کنار تو به سرعت بر نمی دارم یه عمره به بودنت رو من به تنهاییم بدهکارم کنارت حسرتم میشه که این جاده تموم میشه خداحافظ تا وقت مرگ چقدر ساده تموم میشه کنارت دلهره میره چقدر از ما زمان دوره ببین موج های دریا رو چقدر با مویه تو جوره قدم هام و کنار تو به سرعت بر نمی دارم یه عمره به بودنت رو من به تنهاییم بدهکارم قدم هام و کنار تو به سرعت بر نمی دارم یه عمره به بودنت رو من به تنهاییم بدهکارم
اگه بازم بیای قول میدم تموم شهرو از صدای خندمون خسته کنم اگه بازم بخوای قسم میخورم مثل قدیم باز تورو وابسته کنم من خسته شدم انگار همه درا به روم بسته شدن من خسته شدم میخوام بیا جوری عاشق بشم تموم شهر از رو برن نگو بد بود دلم آخه شده قفس دنیا برام من هنوز همون ورام پرسه میزنم با یادت آخه دیوونه دیگه جز تو کی میتونه که عاشق کنه دنبال تو دارم میام
سکوتت پر از حرفه اما صدات هنوزم توی گوش این مردمه حضورت یه جوری صدا کرده که سکوتت توی این هیاهو گمه فقط با جلال و شکوه صدات میشه به مقامی که باید رسید تو دنیایی که هیچی دیدن نداشت میشد دیدنی هارو پیش تو دید کسی میشه اسطوره مردمش که دنیاشو پای هنر باخته کسی که یه عمره با رنگ صداش تو ذهن همه خاطره ساخته نیاد روزگاری که این روزگار غرور هنرمندشو بشکنه اگه بشکنه بغض این پنجره زمین و زمانو بهم میزنه اگه هرچی دار و ندار منه بریزم به پای تو بازم کمه چی جز عمری که پای ما ریختی واسه زخمای مردمش مرهمه سکوتت پر از حرفه اما صدات هنوزم توی گوش این مردمه حضورت یه جوری صدا کرده که سکوتت توی این هیاهو گمه
کسی میشه اسطوره مردمش که دنیاشو پای هنر باخته کسی که یه عمره با رنگ صداش تو ذهن همه خاطره ساخته نیاد روزگاری که این روزگار غرور هنرمندشو بشکنه اگه بشکنه بغض این پنجره زمین و زمانو بهم میزنه اگه هرچی دار و ندار منه بریزم به پای تو بازم کمه چی جز عمری که پای ما ریختی واسه زخمای مردمش مرهمه سکوتت پر از حرفه اما صدات هنوزم توی گوش این مردمه حضورت یه جوری صدا کرده که سکوتت توی این هیاهو گمه